Prosto o psychoterapii – cykl postów tematycznych
Kiedyś podczas warsztatów, zupełnie nie związanych z obszarem psychologii, usłyszałam od jednej z uczestniczek: „Jak to fajnie poznać prywatnie psychoterapeutę, bo okazuje się, że to jest całkiem normalny człowiek.” No więc tak, jestem całkiem normalnym człowiekiem, a przynajmniej tak mi się najczęściej wydaje :) Pomyślałam jednak wtedy, że psycholog, psychoterapeuta i psychoterapia owiane są często jakąś nieokreśloną nicią tajemnicy, czy czegoś dziwnego, a może również strasznego. To wydarzenie i wiele podobnych oraz moje przemyślenia, zainspirowały mnie do stworzenia treści rozwiewających stereotypowe przekonania na temat psychoterapii. Poprzez cykl merytorycznych tekstów chciałabym zdjąć z niej trochę tajemnicy, dziwności i strachu oraz pokazać, że psychoterapia jest dla ludzi, a psychoterapeuta też człowiek.
Dlaczego „Prosto o psychoterapii”?
Cykl tekstów nazwałam „Prosto o psychoterapii”, bo staram się w nich opisywać proces psychoterapii w sposób tak przystępny, jak to tylko możliwe. To kompendium pytań i odpowiedzi na pojawiające się wątpliwości pacjentów i osób rozważających sięgnięcie po pomoc psychologiczną, które zdarza mi się najczęściej słyszeć.
Chciałabym, aby prezentowane tu przeze mnie treści były pomocne dla osób, które nurtują pytania: czym jest psychoterapia, z czym się wiąże, albo zastanawiają się nad jej podjęciem. Dlatego też dzielę się w tym miejscu swoim doświadczeniem, spostrzeżeniami, podpowiedziami i merytoryczną wiedzą. Zależy mi na tym, aby moje teksty były konkretne i praktyczne, a więc dawały wiedzę i wskazówki, które można wykorzystać we własnym procesie terapeutycznym.
W tekstach poruszam realne wątpliwości osób korzystających z pomocy dotyczącej zdrowia psychicznego lub rozważających taką pomoc. Unikam tu używania żargonu zawodowego (a jeśli tak, to daj mi proszę znać :)), a zawiłe kwestie staram się przedstawiać w formie przykładów czy metafor. Chcąc uwypuklić ważniejszą kwestię, odsyłam czasem do cytatu albo sugeruję krótkie ćwiczenie myślowe.
Dla kogo przeznaczony jest cykl „Prosto o psychoterapii”?
Poprzez cykl „Prosto o psychoterapii” chcę odczarowywać psychoterapię i mity, które się z nią wiążą, pisać o niej nie jak o ostatniej desce ratunku, ale jako jednej z metod samorozwoju, gdy czujemy że coś nas blokuje. Pragnę dotrzeć do osób, które myślą o podjęciu psychoterapii, ale wstrzymuje ich lęk, obawy, brak wiedzy albo mocno zakorzenione stereotypy.
Stworzenie cyklu postów o psychoterapii było moim marzeniem od dłuższego czasu i bardzo się cieszę, że od teraz będę mogła się dzielić tymi treściami razem z Wami. Posty będą się ukazywały na mojej stronie cyklicznie, średnio raz w tygodniu.
Czego możesz się spodziewać w tekstach?
O psychoterapii piszę tutaj z punktu widzenia perspektyw, w ramach których zdobywałam kompetencje psychoterapeuty i na których opieram swoją codzienną pracę w gabinecie prywatnym. W psychoterapii istnieje wiele różnych nurtów, podejść i metod pracy, więc może się zdarzyć, że niektóre prezentowane tu przeze mnie treści będą się różnić od metod stosowanych w innych rodzajach psychoterapii. Nie oznacza to, że któreś podejście jest lepsze, czy gorsze, ale może być po prostu związane z inną specyfiką pracy. Podobnie, psychoterapia może się odbywać w różnych miejscach, np.: poradniach zdrowia psychicznego, szpitalach, gabinetach prywatnych oraz w różnej formie, np.: terapii indywidualnej, par, rodzinnej, grupowej, dzieci, młodzieży, osób dorosłych. W cyklu postów „Prosto o psychoterapii” piszę głównie z perspektywy terapii indywidualnej osób dorosłych w warunkach gabinetu prywatnego, choć czasami nawiązuję również do innych form.
Zdaję sobie sprawę, że na temat psychoterapii istnieje wiele dostępnych materiałów, ale mam wrażenie, że często operują one ogólnikami albo są mocno osadzone w konkretnym podejściu terapeutycznym (rodzaju terapii). W prezentowanych przeze mnie treściach chciałabym przełamać ten schemat i wyjaśniać branżowe sformułowania w prosty sposób. Doskonale pamiętam, jak kiedyś sama byłam pogubiona w pojęciach: „setting terapeutyczny”, „kontrakt terapeutyczny”, „proces terapeutyczny” albo nie wiedziałam do końca, na czym polega tzw. „bezpieczna relacja terapeutyczna”. Obserwuję, że pacjenci przychodzący na pierwszą wizytę najczęściej również tego nie wiedzą, czują się w tym zagubieni albo nie są pewni, czego mogą się spodziewać na pierwszym spotkaniu. Teraz, kiedy już to wiem, chciałabym dzielić się tą wiedzą z innymi.
O czym chcesz przeczytać?
Jeśli masz pytania albo chcesz przeczytać o jakiejś konkretnej kwestii związanej z psychoterapią, która Cię nurtuje, pisz śmiało w komentarzach lub wiadomości prywatnej. Chętnie poznam Twoje pomysły :)
Zapraszam Cię do lektury.
SŁOWNICZEK
Zwracam się na Ty – komunikując się w przestrzeni blogowej, w tekstach używam bezpośredniej formy zwracania się przez Ty. Jednak w procesie psychoterapii z pacjentami stosuję formę Pan/ Pani/ Państwo.
By tekst był czytelny, używam ujednoliconych form:
Psychoterapia/ terapia – określeń tych używam w tekście zamiennie.
Psychoterapeuta/ terapeuta – określeń tych używam w tekście zamiennie.
Psychoterapeuta – w mojej intencji, za tym określeniem kryją się obie płci.
Pacjent – w mojej intencji, za tym określeniem kryją się obie płci.
Psycholog/ psychoterapeuta – zdarza się, że w tekstach używam tych określeń zamiennie albo obok siebie, jednocześnie zdając sobie sprawę, że są to dwa odrębne zawody i specjalizacje.
Emocje/ uczucia – na potrzeby tekstu używam tych określeń zamiennie, jednocześnie zdając sobie sprawę, że określają je odmienne definicje.
Pacjent/ klient – Określenie „pacjent” sugeruje psychoterapię jako metodę leczenia, zawężając ją do obszaru służby zdrowia. Z kolei określenie „klient” podkreśla psychoterapię jako metodę rozwoju osobistego i rozwiązywania problemów w relacji partnerskiej. Na potrzeby bloga zdecydowałam się na używanie sformułowania „pacjent” dla jednolitości tekstu, jednocześnie zdając sobie sprawę z ograniczeń tej formy.
Psychoterapia – w tekstach nawiązuję do różnych rodzajów psychoterapii, z naciskiem na te funkcjonujące najczęściej w praktyce (psychodynamiczna, poznawczo-behawioralna, systemowa, humanistyczno-egzystencjalna, integratywna).
